31. This time won't you save me, baby I can feel myself givin up

*** Ross ***

-O co chodzi? Co się stało? - patrzyłem na zapłakaną i roztrzęsioną Natalię z wybałuszonymi oczami.

-Z tym miejscem jest... jest coś nie tak, wynoszę się stąd z tobą lub bez! - krzyczała przez łzy, a ja oblałem się potem. Cokolwiek to było, nigdy nie widziałem jej w takim stanie. 

Szybko złożyłem namiot i wpakowałem wszystkie rzeczy do samochodu. Przez całą drogę Natalia siedziała opatulona kocem, patrzyła tępo w swoje kolana i nie odzywała się ani słowem. Dochodziła czwarta nad ranem, a ja prawie zasypiałem za kierownicą. Na szczęście po paru minutach byliśmy na miejscu.

Natalia od razu wybiegła z auta i zamknęła się w swoim pokoju. Wtaszczyłem wszystkie rzeczy do domu i pobiegłem na górę.

-Natalia? Proszę, otwórz - stałem pod drzwiami jej pokoju i prosiłem, by mnie wpuściła przez jakąś wieczność. W końcu, nie wiedząc kiedy, zasnąłem.

-ZOSTAW MNIE! PROSZĘ, ODEJDŹ! - obudziły mnie krzyki zza drzwi. Zerwałem się na równe nogi.

-NATALIA! OTWIERAJ ALBO WYWAŻĘ DRZWI! - krzyknąłem, drżącymi rękami szarpiąc klamkę. Po chwili drzwi się uchyliły, a ja zobaczyłem w nich Natalię. Wyglądała strasznie. Rozmazany makijaż, podrapana twarz, poszarpane włosy. Do tego jej koszulka była porwana w paru miejscach. Podbiegła do mnie i przytuliła się, wybuchając płaczem.

-Co się dzieje? - z pokoju obok wyszła zaspana Rydel. - Boże, Natalia!

Tej nocy nie zmrużyłem oka. Byłem przerażony tym, co Natalia mi opowiedziała. To wszystko moja wina... Zabrałem ją w to okropne miejsce. Zawsze, kiedy tam byłem, działy się niewytłumaczalne rzeczy, ale z reguły były dobre. Dlaczego z nią było inaczej? Teraz nie uwolni się od koszmarów... To wszystko moja wina. Nic nowego.

Siedziałem przybity na sofie, a na moich kolanach spała Natalia. To znaczy, próbowała zasnąć. 

-On próbuje mnie zabić w śnie - wyszeptała. 

-Słucham? Nie da się kogoś zabić przez sen - wtrąciła się Rydel, która krzątała się po kuchni. - Kochanie, nie masz się czego bać. Jesteś tutaj z nami i nikt nie zrobi ci krzywdy.

-Nie, nie rozumiecie! - krzyknęła ze łzami w oczach. - Kiedy on mi się śni, czuję jakbym umierała! Każde miejsce, w którym kiedykolwiek miałam siniaka, zaczyna mnie piec, słyszę w uszach krzyk mojej mamy, jakieś tysiąc razy głośniejszy... 

-Jutro zabierzemy cię do psychologa - zleciła moja siostra, a widząc moje spojrzenie wywróciła oczami. - Nie traktuję Natalii jak wariatki, po prostu to nie jest normalne.

Około szóstej wstałem z sofy, by napić się wody.

-Pójdę trochę ogarnąć twarz... I resztę - odezwała się Natalia. - Wyglądam paskudnie - powiedziała i weszła do łazienki. Usiadłem na sofie ze szklanką wody w ręku i odpłynąłem.

-NATALIA?! OTWÓRZ! TO JAKAŚ PARANOJA! - obudził mnie krzyk Rydel. Zerwałem się z sofy i zauważyłem, że woda, która znajdowała się w szklance, jest teraz na moich ubraniach. Ale nie to było teraz ważne. Moje rodzeństwo i Ellington stali przy drzwiach łazienki i przekrzykiwali się nawzajem.

-Co się dzieje? - spytałem, przerażony.

-Nie możemy otworzyć drzwi, a jej coś się dzieje! Pomóż! - krzyczała Rydel ze łzami w oczach.

-Natalia, słyszysz mnie? Odsuń się od drzwi - nakazałem i z całej siły uderzyłem pięścią w szklane okienko w drzwiach. Niestety, moje starania były na nic. Szkło było zbyt mocne.

-Och, odsuńcie się - przemówił Rocky i podwinął rękawy. Zacisnął oczy i z całej siły przywalił w okienko. Szyba rozprysła się na tysiące kawałków, a wszystkich zatkało. To Rocky? Ten Rocky, który od paru miesięcy ma wylane na rodzinę, wychodzi z domu rano i wraca późną nocą? Czy ktoś go podmienił?

Rocky przełożył uważnie rękę przez okienko i z całej siły pociągnął za klamkę od drugiej strony, a ta momentalnie upadła na posadzkę. Wszyscy patrzyli na bruneta z wybałuszonymi oczami.

-Nie podniecajcie się tak - powiedział, chowając za plecy krwawiącą rękę. 

-Bracie, to było cudowne! - krzyknął Ell i rzucił mu się na szyję. Ten jednak odsunął się i bez słowa poszedł na górę. Ellington przygryzł wargę i gorzko się uśmiechnął. Widać, że było mu ciężko, mimo że tego nie pokazywał. W końcu stracił przyjaciela.

-Natalia! - krzyknęła Rydel i złapała ją w ramiona. - Co się stało?

-W oknie widziałam twarz... To on, on mnie obserwuje, on chce mnie zabić, proszę zróbcie coś! - blondynka skryła twarz w dłonie i osunęła się po ścianie. 

Stanowy Zakład Karny Silver Key

godzina 3:30

-Stan, dzisiaj ty pilnujesz tego spod trzydziestki - nakazał tęgi mężczyzna z kozią bródką i wręczył klucze wątłemu staruszkowi. - Ja mam labę. Powodzenia! - krzyknął i zatrzasnął za sobą drzwi.

-Masz do upilnowania tego Polaka, hm? - do Stana podszedł młody mężczyzna ze złośliwym uśmieszkiem. - Współczuję, był tak agresywny i niebezpieczny, że przenieśli go aż tu, bo w Polsce nie mieli 'warunków' - zakpił.

-Nie denerwuj mnie, John i spadaj, mam już wystarczająco dużo na głowie - zezłościł się staruszek.

-Ale ja tylko ostrzegam - zaśmiał się. - Ostatnio, kiedy go pilnowałem, prawie wyrwał mi klucze z ręki i miał ze sobą pistolet, a potem...

-Stul dziób - wycedził przez zęby. - I wypierdalaj do domu, mięczaku.

John zabrał plecak i bez słowa wyszedł.

-Co, teraz ty przyszedłeś mnie wkurwiać? - wychrypiał podeszły mężczyzna z wąsem, który siedział pod ścianą za kratami sali numer 30.

-Słuchaj, mam już dość nerwów na dzisiaj, więc się po prostu zamknij - uciął krótko Stan i stanął pod drzwiami celi. Nagle zobaczył, jak twarz więźnia wysuwa się zza krat.

-Więc zmuś mnie - powiedział zaczepnie, trzymając się krat rękami.

-Całkiem dobrze idzie ci angielski, jak długo się uczyłeś? - staruszek starał się załagodzić sytuację.

-Zmuś mnie, kurwa! - wykrzyczał więzień i przywalił pięścią w żelazne drzwi. 

-Ależ po co te nerwy! Połóż się, pewnie jesteś zmęczo...

Nie zdążył dokończyć, bo strzał padł prosto w jego skroń.

-Wszyscy jesteście tak samo łatwi - zaśmiał się więzień, przekręcając klucz i wychodząc z celi.

________________________________

rozdział trochę inny niż wszystkie, więcej dramaturgii (?) i napięcia, mam nadzieję, że takie lubicie! :D

KAŻDY KOMENTARZ ZMNIEJSZA CZAS OCZEKIWANIA NA KOLEJNY ROZDZIAŁ!

piosenka z tytułu: Save Me