33. They threw us to the wolves, but I can't say I'm stronger now. My backs against the wall, I'm drifting door to door

*** Ross ***

Rano obudziłem się tak gwałtownie, że miałem wrażenie, jakby ktoś uderzył mnie kijem baseballowym. Przetarłem oczy i podniosłem głowę, a moim oczom ukazało się coś przerażającego. Przede mną stał zakapturzony mężczyzna z nożem przy szyi Natalii. Kompletnie mnie zatkało. Chciałem się na niego wydrzeć, ale język uwiązł mi w gardle.

-30 czerwca - powiedział mężczyzna zdeformowanym głosem. - Masz tydzień, by się z nią pożegnać.

-ROSS! MIAŁAM KOSZMAR! - otworzyłem zaspane oczy. Nade mną stała Rydel.

Natalii nie było obok. Zerwałem się jak oparzony, serce podeszło mi do gardła.

-Gdzie ona jest?! - krzyknąłem.

-Właśnie o tym mówię! Miałam koszmar, był jakiś facet w kapturze, miał nóż, chciał zabić Natalię i mówił coś o tygodniu, 30 czerwca, nie pamiętam... O co chodzi... - Rydel chodziła w kółko po pokoju, trzymając się za głowę.

Po chwili usłyszeliśmy kroki i do pokoju wpadli Riker i Ellington.

-Z Natalią wszystko w porządku? - mieli wytrzeszczone oczy i trzęsły im się ręce.

-Wy też? - spytałem chórem z Rydel.

Przeszukaliśmy cały dom - ani śladu Natalii. Odchodziłem od zmysłów. Gdzie ona jest? Jeśli coś jej się stanie... Nie przeżyłbym tego. O co chodzi? Kim jest ten mężczyzna w kapturze? Może to jej tata... Nie, to niedorzeczne. On aktualnie gnije w celi, gdzieś w Polsce. Nie śniłby nam się w takiej scenerii.

Po chwili trzasnęły drzwi. Wszyscy biegiem udaliśmy się na dół. 

Co tam ujrzeliśmy? Rocky'ego i Natalię, jak gdyby nigdy nic, wchodzących z wypchanymi papierowymi torbami do kuchni. Zaraz potem brunet udał się po schodach do swojego pokoju.

-Natalia, do cholery jasnej! Wiesz, jak się martwiłem?! - krzyknąłem.

-Ale o co chodzi? Lodówka była prawie pusta, więc postanowiłam pójść na zakupy, a Rocky mi pomógł - tłumaczyła. - Nie rozumiem, co w tym złego? Nigdy nie martwiłeś się, że gdziekolwiek wyszłam...

Po chwili wszyscy opowiedzieliśmy jej o naszych koszmarach.

-Czekajcie... Mieliście ten sam sen... W tym samym czasie? - blondynka wybałuszyła oczy. - To przecież niesamowite! Zawsze chciałam...

-Ty nie rozumiesz powagi sytuacji! - złapałem się za głowę.

-Facet w kapturze powiedział, że 30 czerwca umrzesz, naprawdę cię to nie rusza? - Rydel nie mogła wytrzymać beztroskiego zachowania mojej dziewczyny. Ja zresztą też. Przecież powinna się przejmować, powinna być wystraszona, powinna być sobą! Co z nią nie tak?!

-Nie, nie rusza mnie to ani trochę - powiedziała z przekonaniem. - Postanowiłam sobie, że nie będę się tym więcej przejmować. To głupie koszmary, i tyle. A to, że mieliście ten sam sen w tym samym czasie, to zwykły zbieg okoliczności. 30 czerwca mój tata ma urodziny. Widzisz? Kompletny zbieg okoliczności.

-Ty już naprawdę zwariowałaś - odezwał się Ratliff, podczas gdy Natalia spokojnie pakowała jedzenie do lodówki.

-Może jestem za stary na takie rzeczy i nie powinienem w to wierzyć, ale coś jest nie tak - Riker zmarszczył brwi. - Zbyt dużo tu tych 'zbiegów okoliczności'. 

-Naprawdę, nie musicie się o nic martwić - odezwała się blondynka z uśmiechem. - Czuję się wspaniale, fizycznie i psychicznie.

Popatrzyłem na Rikera znacząco. On już wiedział, co mam na myśli.

Szybko wbiegliśmy po schodach i skierowaliśmy się do pokoju naszego brata.

-Rocky, masz 3 sekundy na otworzenie drzwi - zagroził Riker. - Przekonałeś się już parę razy, że potrafię je wyważyć.

Po chwili drzwi uchyliły się, a naszym oczom ukazała się gburowata twarz bruneta.

-Streszczajcie się - powiedział znudzonym tonem.

-Dałeś coś Natalii - odezwałem się ze złością. - Jeśli chcesz, ćpaj po kątach, ale nie mieszaj w to mojej dziewczyny! 

-Słucham? - zaśmiał się chłodno Rocky. - Nie ćpam. Jesteście kompletnymi cymbałami. Po prostu pozwoliłem jej się wyluzować. NIC jej nie dałem - wycedził przez zęby i zatrzasnął drzwi. No tak - Rocky. Brakuje mi jego starej wersji. Kiedyś potrafił się śmiać, żartować, robić psikusy. Teraz jedyne co potrafi, to wychodzić z domu rano i wracać wieczorem, albo zamykać się w swoim pokoju. Chyba go straciliśmy.

Obiad zjedliśmy w ciszy. Natalia wciąż była w stanie stoickiego spokoju, Riker, Ratliff i ja nadal się denerwowaliśmy, a Rydel wyraźnie się bała. A Rocky? Wyszedł na miasto.

-Wiecie, zastanawiam się, jak czuje się teraz ta sałatka - zaczął Ell, wskazując na swój talerz. - Pewnie boi się, że ją zjem. Albo raczej POWINNA się bać. Ale jak widzicie, leży na talerzu i nic nie robi. I dzięki temu mogę zrobić tak - wziął trochę sałatki na widelec i zjadł.

-Ratliff, uspokój się, nie pomagasz - skarciła go Rydel.

-Nie! Tutaj wyraźnie dzieje się coś dziwnego, coś niebezpiecznego, a ona nie zamierza nic z tym zrobić! Chcesz zgrywać męczennicę? Proszę bardzo! Tylko potem nie proś nas o pomoc, kiedy będzie się działo coś naprawdę złego! Wtedy będzie już za późno, moja droga. Jestem ciekawy, jaką minę będzie miał twój ojciec, kiedy wbije ci nóż w szyję! Hm, bardziej na psychopatę czy poważnego, seryjnego mordercę? A może nie użyje noża? Może udusi cię gołymi rękami? Przecież tak uwielbiał przemoc fizyczną! Może sięgnie po pistolet? ZA NIEDŁUGO SIĘ DOWIEMY!

Natalia spojrzała na niego ze łzami w oczach i wybiegła z kuchni.

-I co zrobiłeś, idioto?! Wiesz, jak ona teraz się będzie czuć?! - Rydel była na skraju zdenerwowania.

-Nie, spokojnie - uspokoił ją Riker. - On wie, co robi. I właśnie zaliczył pierwszy krok do odgadnięcia, o co tu chodzi - blondyn miał rację. Zrozumiałem, co trzeba robić. I należy działać szybko.

-Ross, znasz numer do tego więzienia w Polsce? - spytał Riker wieczorem. - Chcę zadzwonić i upewnić się, czy ten brutal wciąż tam siedzi.

-Nie mam, niestety - załamałem ręce. Po chwili usłyszałem kroki zbliżające się do mojego pokoju. Gestem nakazałem bratu, żeby wyszedł. Blondyn zrozumiał, kto idzie i pośpiesznie opuścił pomieszczenie.

-Hej Ross, mam pomysł - moja dziewczyna stanęła w drzwiach, rozpromieniona i uśmiechnięta.

-Niedawno płakałaś... Kompletnie cię nie rozumiem - przyznałem szczerze.

-Oj, to była chwilowa załamka, nic takiego. Posłuchaj mnie, wiem jak ci udowodnić, że to wszystko to zwykła ściema i zbieg okoliczności.

-Zamieniam się w słuch... - powiedziałem niepewnie.

-Zanocujemy w tamtym 'magicznym' miejscu jeszcze raz. 30 czerwca.

__________________________________________

KAŻDY KOMENTARZ ZMNIEJSZA CZAS OCZEKIWANIA NA NOWY ROZDZIAŁ!

piosenka z tytułu: Another World