8. Can’t stop because I love it, hate the way I love you

*** Izabela ***

Stop, co właśnie powiedział Ratliff?! Trasa?! Nie, ja naprawdę nie rozumiem chłopaków. Dlaczego nam nie powiedzieli wcześniej?! Za tydzień wyjeżdżają. Na niecały rok. Nie mogę w to po prostu uwierzyć! JAK udało im się to ukryć?! Byłam wkurzona. BARDZO.

Pobiegłam wraz z Kornelią do jej pokoju na górze. Zamknęłyśmy się tam i siedziałyśmy dobre kilka godzin, płacząc i czasami rozmawiając. Ross i Riker przez ten cały byli za drzwiami i przepraszali. Trochę komicznie to wyglądało, ale mi nie było do śmiechu.

-Iza, Kornelia, błagam, otwórzcie, pogadamy, ja nie chciałem żeby tak wyszło - błagał mój blondasek. O nie, kochany, miarka się przebrała, wypieprzaj.

*** Ross ***

Siedzieliśmy tam z Rikerem jakieś trzy godziny i błagaliśmy, żeby otworzyły. Wszystko na nic. Po chwili wpadłem na pomysł. Zaciągnąłem Rikera na dół, do kuchni.

-Mam plan! - byłem podekscytowany.

-Noo, dawaj.

-Iza i Kornelia kochają Selenę Gomez, no nie? 

-No tak... Do czego zmierzasz?

-DO TEGO ŻE MAM JEJ NUMER I JĄ ZNAM!

-Cooo? Skąd? - mój braciszek był bardzo zdziwiony.

-Była na planie teledysku Hannah Montana, 'Ordinary Girl'. Przyszła zobaczyć jak pracujemy i jakoś tak się złożyło... Serio jej nie widziałeś?

-Serio! Dobra, i co zamierzasz zrobić?

-No nie rozumiesz pacanie? Zadzwonię do niej i poproszę żeby przyjechała! Dziewczyny będą tak podjarane, że ze szczęścia nam wybaczą!

-Ale co to zmieni? I tak wyjeżdżamy za tydzień...

-No wiem. Ale przynajmniej dziewczyny nam wybaczą i nie będę miał wyrzutów sumienia.

Szybko sięgnąłem po telefon i wybrałem numer do Seleny.

*Rozmowa telefoniczna*

-Halo?

-Hej Selena! Tu Ross Lynch, poznajesz?

-Ross? Tak, poznaję! Ale głos ci się zmienił... Co tam?

-Słuchaj, musisz mi pomóc... Znaczy... jeśli możesz.

-Jasne, akurat się nudzę. O co chodzi?

-Bo... moja dziewczyna i Kornelia, dziewczyna Rikera, znaczy mojego brata, są na nas... Ee... trochę złe. I chyba szybko im nie przejdzie. A my chcemy je rozweselić, a wiesz, one cię uwielbiają i... mogłabyś przyjechać?

-Oczywiście, mogłabym, ale to chyba nie rozwiąże waszego problemu...

-Wiem, niestety. Ale przynajmniej poprawię im humor. Zgadzasz się?

-Hmm... Okej! Będę za dwadzieścia minut. Mam nadzieję, że dziewczyny nie zemdleją na mój widok?

-Tego nie mogę obiecać.

*Koniec rozmowy*

-I jak? - dopytywał się zdenerwowany braciszek.

-Przyjedzie! - krzyknąłem wesoły.

*** Izabela ***

Trochę się niepokoiłam. Chłopaków nie było za drzwiami, sprawdzałam. Nie wiedziałam co się dzieje... Może im się coś stało? Kornelia siedziała obok mnie i widać było niepewność w jej oczach. Też pewnie zauważyła, że coś jest nie tak.

Z rozmyślań wyrwał mnie dzwonek do drzwi.

-Przyszła! - usłyszałam Rossa z dołu. Zaraz, CO?! O co chodzi?! Kto przyszedł?! Niee, to jakieś żarty. Chwyciłam Kornelię za nadgarstek. Zamierzałam opieprzyć Rossa od góry do dołu.

-CO TO MA ZNACZYĆ?! NIBY KTO PRZYSZEDŁ?! - krzyczałam, schodząc na dół. Nagle zamilkłam. Obok Rossa stała... Nie, to niemożliwe! Ale jak to?! Nie wierzę własnym oczom! 

-Izabela, Kornelia, to Selena, Selena, przedstawiam ci Izabelę i Kornelię - był spokojny jak nigdy. Ja za to myślałam, że zemdleję! Chciałam ucałować Rossa i rzucić się Selenie na szyję, ale stałam tam i nie mogłam się ruszyć, a Kornelia obok mnie.

-Bardzo mi miło - uśmiechnęła się SELENA (!) i wyciągnęła do nas rękę. Ja zignorowałam to i z całej siły ją przytuliłam, a po chwili dołączyła do nas Kornelia. Poczułam łzy pod powiekami. Tak wiele jej zawdzięczam, pomogła mi w tylu sytuacjach... nieświadomie, ale pomogła. A teraz stoi przede mną. NO LUDZIE! TO SELENA GOMEZ!

Wypuściłam ją z objęć i jeszcze raz spojrzałam na nią. Łzy spływały mi po policzkach. Kornelia rozryczała się na dobre. Nie mogłam w to uwierzyć. To sen, to na pewno sen, zaraz się obudzę, to pewne.

-Ojej, nie płaczcie. Aż tak źle wyglądam? - zażartowała. Niee, Selena, wyglądasz NIEZIEMSKO! Nie no, nie, to sen, to serio sen, no.

-Nie, ja po prostuu... - jąkałam się, ale halo, nic dziwnego - NO UWIELBIAM CIĘ!

-Jesteś cudowna! - krzyknęła Kornelia.

-A wy przesłodkie! - zaśmiała się moja bogini. Jejku, ona ma taki śliczny uśmiech!

-To może pójdziemy do salonu? - odezwał się Riker, którego wcześniej nie zauważyłam.

W salonie było już luźniej. Odważyłam się powiedzieć kilka zdań, a potem rozmawiałyśmy (no, ja i Kornelia) z Seleną jak z przyjaciółką. Ona ma taki cudowny charakter! I jest taka piękna! 

____________________________________

Dobra, taki króciutki, bo jest już późno :3 Będą za niedługo zmiany w bohaterach, ale nie teraz bo muszę się uczyć >.< I zaczęłam pisać w 1. osobie, podoba się? Chyba będzie tylko z punktów widzenia Rossa i Izy, chyba że gościnnie cośtam ktośtam :D I jak widzicie, nie mogę się zdecydować co do typu tytułów rozdziałów... oj tam XD

Piszcie co sądzicie, a ja idę na randkę z niemieckim................................


piosenka z postu: Come & Get it